Als tolk ben ik de ene dag de stem van een premier, de volgende dag de stem van een vakbondsleider en een paar dagen later de stem van een gevangene. Omdat ik elk van hen op dat moment personifieer, gaat mijn werk verder dan de taal. Het heeft te maken met het overbrengen van betekenis en doel, emotie en empathie.

In wezen zorg ik ervoor dat twee of meer mensen elkaar begrijpen. Ik ben een generalist, geen specialist, maar ik moet in het onderwerp duiken waar ik het over heb om het zinvol te maken. En misschien nog belangrijker, ik moet het op zo’n manier overbrengen dat mensen me niet alleen begrijpen, maar ook echt naar mij luisteren. Als ik twijfelachtig klink omdat ik op zoek ben naar het juiste woord, zelfs als de spreker assertief is, zal de boodschap minder overtuigend overkomen. Als ik saai klink omdat ik niet geïnteresseerd ben in het verhaal, hoe interessant het ook is, zal mijn publiek zich gaan vervelen. Het taalregister – of de mate van formaliteit waarmee je spreekt afhankelijk van de situatie – is ook van het grootste belang.

Als ik de stem ben van iemand die strijdt voor mensenrechten of de genderproblematiek, of die van een advocaat of een rechter in de rechtszaal, zal mijn toon anders zijn dan die tijdens een marketingvergadering of de masterclass van een sterrenkok. Mijn rol verandert ook tijdens de interactie tussen sprekers; het is heel anders om een rechter te personifiëren dan de beklaagde, of een CEO die een project aan een regering probeert te verkopen en de ambtenaar die de voordelen van zo’n deal niet inziet. Daarom worden tolken vaak vergeleken met acteurs. Om die verschillende rollen te kunnen spelen, hebben wij een reeks vaardigheden en strategieën nodig die vergelijkbaar zijn met die van acteurs, en wij worden zelfs opgeleid door stemcoaches en deskundigen op het gebied van spreken in het openbaar.

Mijn stem kan op een dag de pijn verwoorden van een slachtoffer van seksueel geweld of die van een activist die opkomt voor solidariteit; zij kan helpen iemand uit de gevangenis te krijgen, onderhandelen over een vergoeding voor gezondheidsschade of arme landen helpen in aanmerking te komen voor internationale samenwerking. Als zodanig heb ik het gevoel dat ik de stemlozen sterker kan maken en aan de samenleving kan bijdragen. Maar het kan ook de stem zijn van de secretaris-generaal van de VN die de internationale gemeenschap waarschuwt voor een dreigende klimaatcrisis of die van een religieuze leider die voor de vrede preekt. Uiteindelijk gaat het erom communicatiebruggen te slaan en zo trouw mogelijk te blijven aan de geest van de oorspronkelijke boodschap, in plaats van aan de bewoordingen zelf.

Tolken is altijd mijn venster op de wereld geweest – eigenlijk op verschillende werelden waarvan ik anders nooit had geweten, gaande van internationaal recht tot nanotechnologie, van aids tot georganiseerde misdaad, van leiderschap tot diplomatie. Dit brede spectrum van onderwerpen en het levenslange leerproces dat daarmee gepaard gaat, is nog steeds de reden waarom ik, als ik helemaal opnieuw zou moeten beginnen, opnieuw voor dit beroep zou kiezen. Mensen van over de hele wereld en van alle rangen en standen helpen elkaar te begrijpen, dat is wat mij motiveert om mijn stem ten dienste van anderen te stellen.